Stage week 3
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
05 April 2013 | Curaçao, Willemstad
Stage week 3
Deze week stond ik veel op de nefro-afdeling.
Op een dag moest ik bij alle patiënten de temperatuur meten. Ze hebben hier wel een oor thermometer, maar hier zijn geen hoesjes voor. (waar ze dus niks aan hebben). Waardoor ik dus iedereen de temperatuur moest meten met een kwik thermometer. Ik had nog nooit zo’n ding gezien. Dus ik had eerst uitleg nodig hoe zo’n ding werkt..
Deze kwik thermometers gaan dan onder de oksel van de mensen, en moet je dan ongeveer 5 minuten wachten per persoon voordat die de goede temperatuur heeft gemeten van de patiënt. Waardoor ik dus uiteindelijk vet lang bezig was. Ook is het niet betrouwbaar om deze thermometer gelijk weer bij de volgende patiënt te gebruiken, aangezien deze nog warm is van de patiënt hiervoor. Hierdoor moest ik hem de hele tijd afslaan. En was het dus echt een gedoe.
Hier op curaçao rekenen ze het ook anders met de bloedglucose. Bij ons is de gemiddelde bloedsuiker waarde tussen de 4 en 8 mmol/l. Hier op Curaçao gebruiken ze waarden waarbij mg%
Hier kom je dus uit op een normale bloedsuiker van tussen de 72 en 144. Hele andere waarden. Ik moet dus elke keer gaan uitrekenen wat de waarde nou precies is in de waarden die ik ken. Ik moet dan de waarden delen door 18. En dan krijg ik het ongeveer. Dus zit telkens met een rekenmachine het na te rekenen naast het bed.
Deze week heb ik ook meegelopen met de medicijnen delen ’s ochtends. De nachtdienst die zet de medicijnen voor ’s ochtends alvast klaar voor de ochtenddienst. De dagdienst begint een keer om half 9 a 9 uur met medicijnen delen. En zijn daar ongeveer 1,5 uur mee bezig. Dus veel mensen krijgen hier pas laat hun ochtendmedicatie. Ik merk hier ook dat veel medicijnen heel anders heten dan in Nederland. Het zijn dan wel allemaal precies dezelfde medicijnen. Maar hier gebruiken ze de merknaam ipv de stofnaam. Erg vervelend. Vooral als ze vragen of je een bepaald medicijn wilt pakken. Bijvoorbeeld heet de fraxiparine hier troparine. Enz.
Laatst ging ik een nieuwe opname doen. Deze patient was overvuld en had zuurstof nodig. Hier hebben ze niet zulke luxe dat de zuurstof uit de muur komt. Maar heb je zuurstofflessen. Van die hele grote die bijna net zo groot als ons zelf zijn. Deze staan dan op zo’n rekje met 2 van die wieletjes. En zijn heeeel oud en verrot. Deze moet je dan helemaal naar de kamers slepen wat vaak zwaar is. Waneer je deze aan wilt sluiten. Moet je de fles opendraaien, en aansluiten op de bevochttiger. En aan het beademings masker. Deze moet je dan extra strak dichtdraaien. En dit gebeurd dan met een enorme grote engelse sleutel. Zo’n grote sleutel van 40 cm lang. Ofzo. Lekker ouderwets allemaal. En erg onhandig. Maarja beter kennen ze hier niet:P
In deze week kwam ik en de rest van het personeel erachter dat mijn stage begeleider opeens zomaar deze week vakantie had genomen. Ze had gewoon het rooster gepakt. En deze veranderd zodat ze haar week vakantie had. Veel personeel wist hier niks vanaf en ik ook niet. Erg vreemd maar ik kreeg gelukkig wel gewoon goede begeleiding van de rest van het team. En legde de stagiaire gelukkig ook veel uit. En kon ik veel met haar samen op werken. Zodat ik goed ingewerkt kon worden.
Alleen eind van deze week was deze Nederlandse stagiaire ook haar laatste week. En ging ze helaas alweer naar huis toe. Hierdoor was ik nog maar de enigste Nederlandse binnen het hele team. Ik werk nu ongeveer met zo’n beetje 25 Antilliaanse collega’s samen.
Af en toe best vervelend, want ze praten veel Papiaments onderling met elkaar.
Deze week stond ik veel op de nefro-afdeling.
Op een dag moest ik bij alle patiënten de temperatuur meten. Ze hebben hier wel een oor thermometer, maar hier zijn geen hoesjes voor. (waar ze dus niks aan hebben). Waardoor ik dus iedereen de temperatuur moest meten met een kwik thermometer. Ik had nog nooit zo’n ding gezien. Dus ik had eerst uitleg nodig hoe zo’n ding werkt..
Deze kwik thermometers gaan dan onder de oksel van de mensen, en moet je dan ongeveer 5 minuten wachten per persoon voordat die de goede temperatuur heeft gemeten van de patiënt. Waardoor ik dus uiteindelijk vet lang bezig was. Ook is het niet betrouwbaar om deze thermometer gelijk weer bij de volgende patiënt te gebruiken, aangezien deze nog warm is van de patiënt hiervoor. Hierdoor moest ik hem de hele tijd afslaan. En was het dus echt een gedoe.
Hier op curaçao rekenen ze het ook anders met de bloedglucose. Bij ons is de gemiddelde bloedsuiker waarde tussen de 4 en 8 mmol/l. Hier op Curaçao gebruiken ze waarden waarbij mg%
Hier kom je dus uit op een normale bloedsuiker van tussen de 72 en 144. Hele andere waarden. Ik moet dus elke keer gaan uitrekenen wat de waarde nou precies is in de waarden die ik ken. Ik moet dan de waarden delen door 18. En dan krijg ik het ongeveer. Dus zit telkens met een rekenmachine het na te rekenen naast het bed.
Deze week heb ik ook meegelopen met de medicijnen delen ’s ochtends. De nachtdienst die zet de medicijnen voor ’s ochtends alvast klaar voor de ochtenddienst. De dagdienst begint een keer om half 9 a 9 uur met medicijnen delen. En zijn daar ongeveer 1,5 uur mee bezig. Dus veel mensen krijgen hier pas laat hun ochtendmedicatie. Ik merk hier ook dat veel medicijnen heel anders heten dan in Nederland. Het zijn dan wel allemaal precies dezelfde medicijnen. Maar hier gebruiken ze de merknaam ipv de stofnaam. Erg vervelend. Vooral als ze vragen of je een bepaald medicijn wilt pakken. Bijvoorbeeld heet de fraxiparine hier troparine. Enz.
Laatst ging ik een nieuwe opname doen. Deze patient was overvuld en had zuurstof nodig. Hier hebben ze niet zulke luxe dat de zuurstof uit de muur komt. Maar heb je zuurstofflessen. Van die hele grote die bijna net zo groot als ons zelf zijn. Deze staan dan op zo’n rekje met 2 van die wieletjes. En zijn heeeel oud en verrot. Deze moet je dan helemaal naar de kamers slepen wat vaak zwaar is. Waneer je deze aan wilt sluiten. Moet je de fles opendraaien, en aansluiten op de bevochttiger. En aan het beademings masker. Deze moet je dan extra strak dichtdraaien. En dit gebeurd dan met een enorme grote engelse sleutel. Zo’n grote sleutel van 40 cm lang. Ofzo. Lekker ouderwets allemaal. En erg onhandig. Maarja beter kennen ze hier niet:P
In deze week kwam ik en de rest van het personeel erachter dat mijn stage begeleider opeens zomaar deze week vakantie had genomen. Ze had gewoon het rooster gepakt. En deze veranderd zodat ze haar week vakantie had. Veel personeel wist hier niks vanaf en ik ook niet. Erg vreemd maar ik kreeg gelukkig wel gewoon goede begeleiding van de rest van het team. En legde de stagiaire gelukkig ook veel uit. En kon ik veel met haar samen op werken. Zodat ik goed ingewerkt kon worden.
Alleen eind van deze week was deze Nederlandse stagiaire ook haar laatste week. En ging ze helaas alweer naar huis toe. Hierdoor was ik nog maar de enigste Nederlandse binnen het hele team. Ik werk nu ongeveer met zo’n beetje 25 Antilliaanse collega’s samen.
Af en toe best vervelend, want ze praten veel Papiaments onderling met elkaar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
